maandag 31 mei 2010

verslag 1/2 triatlon Leuven.

Veel te lang geleden dat er nog eens een echt verslag geschreven werd, maar ook veel te lang geleden dat ik aan 'n triatlonwedstrijd deelnam (van 3 augustus 2008 zowaar!).
Gisteren dus het B.K. L.D. te Leuven; voor de niet-ingewijden, het Belgisch Kampioenschap Long Distance, een halve Ironman dus.
De afstanden waren niet in verhouding, te beginnen met 2,5 km. zwemmen (ipv. 1,9km.), 80 km. fietsen (10 km. tekort) en tenslotte de correcte afstand van 21 km. ofte 'n halve marathon.Op voorhand vertrokken met de 'schrik' voor het zwemmen om zoals steeds, nadien te 'genieten' van de strijd in het fietsen & lopen.
Eens het startschot gegeven stapte ik als één van de laatsten in het water; ik was echter niet als laatste aan het zwemmen.Er was achteraan weinig chaos, geen echte 'wasmachine' en dus lag ik vrij snel in 'n goed ritme.Het was tussen de gele badmutsen wel even zoeken naar de eerste gele boei. Gelukkig had ik deze snel in het vizier en zag ik dat 'n heel pak atleten rechts aan het zwemmen waren, maar ik leek recht op het eerste oriëntatiepunt af te stevenen (zou het me dan toch ne keer lukken, 'recht' zwemmen?).
Eens de boei genomen was het weer even zoeken naar de volgende boei en dit zou telkens zo zijn voor de 2 rondjes in de plas van Rotselaar.
De les was er goed ingepeperd; ik 'zag' zwemtrainer Dirk steeds herhalen: "lange rustige slagen en goed uitduwen".Fris, zowel letterlijk als figuurlijk, stapte ik uit het water; geen problemen met de oriëntatie en met 'n bemoedigend gevoel van 'precies maar 10 minuten gezwommen' kwam ik na 49'19" uit 'de plas'; een opsteker!Zonder aarzelen nam ik de tijd in de wisselzone om me 'warm' aan te kleden, lees: 'lange mouwen'.

Eens op de fiets kwam ik ook snel in het ritme, eten + drinken en richting Leuven stomen.
De wind en wolken voorspelden niet veel goeds en tegen het Ladeuzeplein een eerste maal bereikt was ik al doorweekt...Per fietsronde 'n regenbui of was het per regenbui 'n fietsronde??












Op het einde van m'n eerste ronde zag ik Peter, de vader van vriend-coach-traingsmodeleerder Tim staan. 




Merci voor de foto Peter!



Het tempo lag goed, zelfs tegenwind, tot de laatste ronde; geen regen, maar wind....
Vanwaar die bleef komen?! De benen hadden geen antwoord meer en de mentaal was het even op de tanden bijten.
Wijselijk besloten van niets te forceren en de benen te sparen voor de halve marathon.
De hartslag zat goed, maar het tempo was er uit; het goede gevoel maakte plaats voor kou, m'n tenen leken bevrozen.Blijven letten op eten en drinken; qua drinken smeet de maag wat op, misschien iets teveel sportdrank binnen, zo leek het.
Nog 'n constante per fietsronde: 'n plasje... voor het lopen zou dit later idem verlopen.



Na 2u37'43" bereikte ik de wisselzone op het Ladeuzeplein.

Eens de fiets aan de haak nam ik de tijd om de voeten af te drogen en verse kousen aan te doen; dju dit ging moeizaam.
Het duurde 6 km. eer m'n voeten en benen warm hadden en het gevoel acceptabel was. Helaas kende ik het parcour
s niet, dit herinnerde me aan de kwart van Brugge, typische smalle steegjes en kasseien.
Maar ook de natte kasseien steil bergaf en de atleten op de terugweg, kreunend bergop; even later 'n stukje door het bos,... dit zou niet van de poes lijken; doseren dus!!Door de kou had ik nog m'n vestje met lange mouwen aan, dit bleek al snel te warm. 



Aan het begin van de 2e ronde kon ik dit naar de supporterende Roos werpen; dit liep al iets comfortabeler (merci Roos & Pieter voor de goede zorgen ;-)).

Nogmaals dank aan Peter voor de foto.










Even later alweer 'n hevige stortbui, 'showers', ik dacht nog 'stom van m'n vestje weg te gooien' maar gelukkig bleek de zondvloed van korte duur.
Al bij al kon ik constant lopen, het stuk kasseien bergop werd zowaar nog leuk en na 1u41'46" kon ik finishen in 'n eindtijd van 5u08'48".





Een heuse opsteker naar de Ironman in Zürich over minder dan 2 maanden is het zwemmen, het fietsen was niet goed (genoeg); maar achteraf hoorde ik iedereen klagen over weer & wind op dit technische parcours. Het lopen was niet slecht voor mij, maar uiteraard kan dit nog beter!

Dikke merci aan alle supporters (en -sters), zowel van SMO als van de vrienden van Ironmanagers; m'n trouwste supporters Emilia & Florian dienden verstek te geven wegens oorontsteking van Florian.
Regelmatig klonk het "allez SMO" of m'n naam, het geeft je toch telkens wat moed ;-)

Een video verslag hier en nog meer foto's in het SMO-album.

Op naar de 2-jaarlijkse hoogdag volgende week: Parijs-Roubaix.
Nog even reclame maken voor de mooie Boerekreektriatlon komende zaterdag, daar ik 's nachts vertrek voor de kasseiklassieker ga ik als medewerker (fotograaf) helpen op de SMO-organisatie en dus niet deelnemen.