D-Day minus 1...
Alweer een hoop vragen:
* zal ik goed slapen
* hoe zal de zwemstart verlopen morgen
* kan ik me aan m'n voornemen houden? Na 't zwemmen GENIETEN (Carpe Momentum)
* hoe zal ik reageren op de afstand en de heuvels? Mentaal en fysiek.
* wordt het écht 27°C? Pffff.....
* wat brengt Super-Mario mee naar de finish, Leffe Blond of Duvel?
25 clubgenoten aan de start zo meteen in Brugge, succes allemaal!
24 clubgenoten morgen in Stein, evenzeer (nog meer) succes!!
En toch...
toch ben ik er van overtuigd dat onze dames/partners/supporters/...
... Tim, ... méér zenuwen gaan hebben dan wij, de atleten, de gladiatoren; hopelijk niet de (figuurlijk dan) stervenden.
Voor velen de ultieme test voor de IM-Florida, persoonlijk de zwaarste sportieve beproeving tot op heden. Eerste keer, dus geen ervaring, maar wél de overtuiging dat ik de afstand aankan.
We zien wel, verstand gebruiken, ogen op de weg én de hartslagmeter en gecontentreerd blijven...
zaterdag 21 juni 2008
vrijdag 20 juni 2008
odouce
Jaja, still alive (amper) and kicking (op 't werk)...
Afgelopen dinsdag de eerste keer dit seizoen openwater-gezwommen.
In Eke mochten we de faciliteiten van O'Douce gebruiken & als afsluiter bbq'en.
Het zwemmen viel me eigenlijk behoorlijk mee, ook al deed ik maar 1 toertje rond de put, +/- 1,6 km.
De 3 filmpjes die Emilia schoot heb ik aaneengeplakt:
Afgelopen dinsdag de eerste keer dit seizoen openwater-gezwommen.
In Eke mochten we de faciliteiten van O'Douce gebruiken & als afsluiter bbq'en.
Het zwemmen viel me eigenlijk behoorlijk mee, ook al deed ik maar 1 toertje rond de put, +/- 1,6 km.
De 3 filmpjes die Emilia schoot heb ik aaneengeplakt:
dinsdag 10 juni 2008
Parijs-Roubaix08_verslag
Parijs Roubaix 2008, wat een belevenis!!!!!!
Ook al was het de 4e keer, het blijft een avontuur.
Van voor de start was het de kalmte bewaren, bij het laden van m'n fiets in de busremorque was ik 2 rondellen verloren van m'n Magura-remmen, dus géén voorrem...
1 Rondel werd snel teruggevonden, een 2 was ik met 'n kniptang aan 't fabriceren uit de harde plastic van het dopje van 'n Aquariusflesje. Dit in de wetenschap dat het niet zou houden...
Gelukkig vond iemand van de SK-Heusden organisatie m'n 2e rondel en kon ik veilig vertrekken.
De eerste km.'s zouden we in groep afleggen en doseren, maar 54 km. aan pakweg 33 km./u. op een serieus heuvelachtig parcours, dat zou nooit goedkomen.
Met de 'bende van 't Evenwicht' besloten we dan maar verstandig op eigen tempo verder te rijden, spannend de kilometers aftellend tot Troisvilles, voor 'zone pavé n° 28' van 2200m.
Vol goede moed draaiden we de strook op, maar wat we daar zagen en beleefden had ik nog nooit gezien!
Eén en al modder, levensgevaarlijk glad, als je durfde te remmen was je aan 't schuiven.
Héél voorzichtig dan maar op de slechte stukken gereden; de rug van de kasseien was echt niet te doen.
Hier en daar moest je een gevallen fietser ontwijken, het was hectisch!
Nog een strook of 3 die er zo vies - vuil & vettig bijlagen, maar er zat toch beterschap in!
Vanaf pakweg strook 5 kregen we ook droge stroken onder de wielen.
Op die stroken kon ik voluit gaan, weinig op de rug, daar er minder snelle fietsers opzaten.
't Was zelfs niet altijd nodig de achterveer open te zetten, zalig dus.
Na de kasseien wachtten we telkens op onze groep, Samen uit Samen thuis!
Meestal hoefde ik Kurt maar te horen zeggen hoeveel meter het was en ik kon de gas volledig opendraaien. Hoe slechter en hoe langer hoe liever. GENIETEN...
Het weer van 's morgens, mistig en schijnbaar overtrokken sloeg om naar zonnig, wat konden we nog meer wensen?
De controle net voor 'het Bos', de 'Pavé de la Tranchée d'Arenberg' (2400 m.) besloten Jürgen & ik niet te wachten en onmiddellijk richting ons vrouwtjes en Jürgens zoon Mathias te rijden.
Daar ze ons niet zo snel verwacht hadden keerde ik 'n stuk terug zodat Emilia me kon filmen:
Daar vloog ik 'ijzeren Styn' voorbij...
Heel snel nog 'n foto met onze vlag:
Na 't Bos volgen de kasseien in sneltreinvaart, die vaart wilden we er ook achter zetten, maar dat was buiten een achttal platte banden gerekend.
Zelf heb ik niet in de vreugde gedeeld, gelukkig maar.
De tijd die we ermee verloren waren voor mij ideaal om te eten, drinken & recupereren.
Geen enkel moment van de lange dag het ik ook maar iets gevoeld van ongemak, pijn, ....
De moral kon niet meer stuk en de kasseien konden er niet snel genoeg aankomen!
Voorbij Camphin-en-Pévèle zou Bertrang nog eens alles geven en een treintje opzetten.
Héél even kon ik men inhouden en zijn spoor volgen; maar 't was sterker dan mezelf en ik zat nog vrij fris, dus heb ik zelf maar 'aan de boom geschud'. Zàlig!
Na de kasseien in groep naar de piste.
Voor de meeste was het de eerste keer en 't kriebelde enorm bij hen.
Even gingen Jordy en Bertrand, of althans ze deden alsof ;)
't Was écht nog te vroeg om een sprintje te overwegen, we dienden in Roubaix nog even geduldig te wachten aan enkele verkeerslichten. Eens op het laatste strookje, 'Pavé Charles Crupelandt', 300 m. kinderkopjes was het voor de allerlaatste maal alles geven en gas open!
Kicken en adrenaline; zo snel en zo hoog mogelijk op de piste...
Verheugd dat we alweer de finish haalden, maar ik stond ervan versteld dat ik zo fris aankwam.
Niets verzuurd, enkel algemene vermoeidheid, ik was immers wakker van zaterdag om 7u.
Dank & proficiat aan 'de Flandriëns van Oosteeklo':
Bertrand, Marijn, Kurt, Jordy, Remi, Stijn, Koenraad, Marnix & Jürgen;
hopelijk tot over 2 jaar!
Ook al was het de 4e keer, het blijft een avontuur.
Van voor de start was het de kalmte bewaren, bij het laden van m'n fiets in de busremorque was ik 2 rondellen verloren van m'n Magura-remmen, dus géén voorrem...
1 Rondel werd snel teruggevonden, een 2 was ik met 'n kniptang aan 't fabriceren uit de harde plastic van het dopje van 'n Aquariusflesje. Dit in de wetenschap dat het niet zou houden...
Gelukkig vond iemand van de SK-Heusden organisatie m'n 2e rondel en kon ik veilig vertrekken.
De eerste km.'s zouden we in groep afleggen en doseren, maar 54 km. aan pakweg 33 km./u. op een serieus heuvelachtig parcours, dat zou nooit goedkomen.
Met de 'bende van 't Evenwicht' besloten we dan maar verstandig op eigen tempo verder te rijden, spannend de kilometers aftellend tot Troisvilles, voor 'zone pavé n° 28' van 2200m.
Vol goede moed draaiden we de strook op, maar wat we daar zagen en beleefden had ik nog nooit gezien!
Eén en al modder, levensgevaarlijk glad, als je durfde te remmen was je aan 't schuiven.
Héél voorzichtig dan maar op de slechte stukken gereden; de rug van de kasseien was echt niet te doen.
Hier en daar moest je een gevallen fietser ontwijken, het was hectisch!
Nog een strook of 3 die er zo vies - vuil & vettig bijlagen, maar er zat toch beterschap in!
Vanaf pakweg strook 5 kregen we ook droge stroken onder de wielen.
Op die stroken kon ik voluit gaan, weinig op de rug, daar er minder snelle fietsers opzaten.
't Was zelfs niet altijd nodig de achterveer open te zetten, zalig dus.
Na de kasseien wachtten we telkens op onze groep, Samen uit Samen thuis!
Meestal hoefde ik Kurt maar te horen zeggen hoeveel meter het was en ik kon de gas volledig opendraaien. Hoe slechter en hoe langer hoe liever. GENIETEN...
Het weer van 's morgens, mistig en schijnbaar overtrokken sloeg om naar zonnig, wat konden we nog meer wensen?
De controle net voor 'het Bos', de 'Pavé de la Tranchée d'Arenberg' (2400 m.) besloten Jürgen & ik niet te wachten en onmiddellijk richting ons vrouwtjes en Jürgens zoon Mathias te rijden.
Daar ze ons niet zo snel verwacht hadden keerde ik 'n stuk terug zodat Emilia me kon filmen:
Daar vloog ik 'ijzeren Styn' voorbij...
Heel snel nog 'n foto met onze vlag:
Na 't Bos volgen de kasseien in sneltreinvaart, die vaart wilden we er ook achter zetten, maar dat was buiten een achttal platte banden gerekend.
Zelf heb ik niet in de vreugde gedeeld, gelukkig maar.
De tijd die we ermee verloren waren voor mij ideaal om te eten, drinken & recupereren.
Geen enkel moment van de lange dag het ik ook maar iets gevoeld van ongemak, pijn, ....
De moral kon niet meer stuk en de kasseien konden er niet snel genoeg aankomen!
Voorbij Camphin-en-Pévèle zou Bertrang nog eens alles geven en een treintje opzetten.
Héél even kon ik men inhouden en zijn spoor volgen; maar 't was sterker dan mezelf en ik zat nog vrij fris, dus heb ik zelf maar 'aan de boom geschud'. Zàlig!
Na de kasseien in groep naar de piste.
Voor de meeste was het de eerste keer en 't kriebelde enorm bij hen.
Even gingen Jordy en Bertrand, of althans ze deden alsof ;)
't Was écht nog te vroeg om een sprintje te overwegen, we dienden in Roubaix nog even geduldig te wachten aan enkele verkeerslichten. Eens op het laatste strookje, 'Pavé Charles Crupelandt', 300 m. kinderkopjes was het voor de allerlaatste maal alles geven en gas open!
Kicken en adrenaline; zo snel en zo hoog mogelijk op de piste...
Verheugd dat we alweer de finish haalden, maar ik stond ervan versteld dat ik zo fris aankwam.
Niets verzuurd, enkel algemene vermoeidheid, ik was immers wakker van zaterdag om 7u.
Dank & proficiat aan 'de Flandriëns van Oosteeklo':
Bertrand, Marijn, Kurt, Jordy, Remi, Stijn, Koenraad, Marnix & Jürgen;
hopelijk tot over 2 jaar!
zaterdag 7 juni 2008
parijs-roubaix08-voorbeschouwing
De flensjes zijn gebakken!10.000 X dank Emilia!!
Zo ver, niet zo goed...
Gisterenavond moeilijk in slaap geraakt... zenuwen, 't gebeurt me niet vaak....
Aan 't dromen van een natte Hel... 3x een droge Parijs-Roubaix beleefd, een natte kan me écht niet deren, enkel; de rest van m'n seizoen mag niet in het gedrang komen.
Over 2 weken de 3/4 in Stein dus, belangrijk genoeg zeker?!
Vanmorgen lactaattesten in het Putbos.
Begonnen in de regen, vrij warm; geen klagen dus.
3x 2.000 meter en 1x 600 meter voluit.
Die 600 meter voluit liggen me sowieso niet; maar deze keer g*dv*rd*mm*...
Bij het uitkomen van de laatste bocht op de piste liep ik
Niet erg, even afzetten op links maar de landing op m'n rechter was minder en ik sloeg die voet om.
Toch maar doorgebeten en de 600 uitgelopen, het pijnlijke gevoel achteraf is niet overgegaan.
Nu ik wat moe ben komt het feller op.
Wat dat morgen gaat geven wordt dus afwachten...
Voor de rest was het een totaal andere voorbereiding; Tilff-Bastogne-Tilff, géén kasseistroken gedaan, géén powerball, ...
De basisconditie is sowieso beter als nooit voorheen, de moral 99,9%.
Snel nog 20' pitten en eten.
Hij die gaat dokkeren groet U!
donderdag 5 juni 2008
gsm
Binnenkort de gsm-trackings naar onze Vriend-Coach ipv. de excel-sheets??
Gisteren in een nieuwsbrief van EOS, vandaag via ZDnet:
Gsm verraadt onze gewoontes.
Mensen zijn gewoontedieren. De meesten verplaatsen zich maar in een straal van vijf tot tien kilometer en bezoeken constant dezelfde plaatsen.
Bij meer dan honderdduizend Europese gsm-gebruikers werd gedurende zes maanden nagegaan in de buurt van welke gsm-mast ze zich bevonden telkens als ze een berichtje kregen of werden opgebeld. Aangezien elke mast instaat voor een gebied van drie vierkante kilometer, konden de dagelijkse bewegingen van de proefpersonen worden nagegaan. Terwijl sommigen geregeld honderden kilometers afleggen, blijken de meesten doorgaans binnen een straal van tien kilometer te blijven en keer op keer hetzelfde kleine aantal plaatsen te bezoeken. Beide verrassende resultaten hebben onder andere de aandacht getrokken van onderzoekers die de verspreiding van besmettelijke ziektes in kaart willen brengen om ze beter te kunnen indijken. Ook verkeersdeskundigen hebben interesse getoond in de gegevens om ze te gebruiken in de strijd tegen files.
Gisteren in een nieuwsbrief van EOS, vandaag via ZDnet:
Gsm verraadt onze gewoontes.Mensen zijn gewoontedieren. De meesten verplaatsen zich maar in een straal van vijf tot tien kilometer en bezoeken constant dezelfde plaatsen.
Bij meer dan honderdduizend Europese gsm-gebruikers werd gedurende zes maanden nagegaan in de buurt van welke gsm-mast ze zich bevonden telkens als ze een berichtje kregen of werden opgebeld. Aangezien elke mast instaat voor een gebied van drie vierkante kilometer, konden de dagelijkse bewegingen van de proefpersonen worden nagegaan. Terwijl sommigen geregeld honderden kilometers afleggen, blijken de meesten doorgaans binnen een straal van tien kilometer te blijven en keer op keer hetzelfde kleine aantal plaatsen te bezoeken. Beide verrassende resultaten hebben onder andere de aandacht getrokken van onderzoekers die de verspreiding van besmettelijke ziektes in kaart willen brengen om ze beter te kunnen indijken. Ook verkeersdeskundigen hebben interesse getoond in de gegevens om ze te gebruiken in de strijd tegen files.
BT6_verslag
Afgelopen zondag was er heel wat sportieve bedrijvigheid in & rond het provinciaal domein Puyenbroeck te Wachtebeke. Hier vlakbij was er de BT6. Vorig jaar stond ik er nog als supporter voor de clubgenoten & wist ik zelfs nog niet wat het zoal inhoudt een kwartje.
Deze editie als deelnemer en zonder schrik! De conditie zit goed, het weer zat mee, even spelenderwijs ons ding doen dus...
De eerste clubgenoot die ik tegenkwam begroette ik hartelijk met de woorden "aha, de winnaar is hier ook zie"... had ik maar naar de bookmakers gebeld ;)).
Na het afhalen van m'n chip en startnummer heb ik samen met Olivier en Gino het fietsparcours verkend, heel blij dat ik dit gedaan had! Zo wist ik iedere put , bocht en kasseistrook liggen.
Kort maar krachtig de stukjes kassei, stroken is overroepen (zeker met Parijs - Roubaix in 't vooruitzicht). Voor Olli4 zou dit opletten worden met 'n vol achterwiel (zie zijn verslag)!
Het enige waar we geen zekerheid van hadden was de windrichting, die kwam van overal; wat aan 't spelen dus.
Na de verkenning het materiaal klaarleggen in de wisselzone en eens op het gras gekomen constateren dat ik plots heel wat last kreeg van hooikoorts...
Snel nog even goeiendag aan clubgenoten Guy & Paul en dan de briefing.
Wakker en alert was ik zeker, maar zò zeker dat ik op de BT6-site gelezen had 5 fietsrondes & 4 looprondes en even niet opgelet dat het er maar 3 ipv. 4 waren....
Voor de start nog even ingezwommen, nog wat dollen met Olli4 die me in 't water duwde; ambiance!
Van bij de start was 't vechten en kloppen in ons baan & dat ligt me echt niet.
Toen de eersten uit het water gingen vertrok ik voor de laatste 100 m.
Echt voluit in 't zwemmen lukt me nog niet, maar ik lig er niet wakker van, liever fris aan het fietsen beginnen!
M'n wissel verliep nagenoeg vlekkeloos en na 800 meter zwemmen begon ik als 28e na 17'56" (incl. wissel) aan het fietsen.
De eerste hectometers had ik enorme last van de hooikoorts, m'n linkerooglid zat niet zoals het hoorde en 't kriebelde dat het geen naam had.
Verstandig gedronken en het parcours afgevlogen.
De eerste ronde afgelegd op 14'47" en als 21e doorgekomen, woehaa!
2e ronde in 14'49" en als 19e, 3e ronde in 14'48" en als 18e, 4e ronde in 14'46" en status quo 18e; de laatste ronde 15'45" (er stond iets meer wind) maar als 17 uit de wisselzone.
Ook deze wissel verliep vlekkeloos.
Snelle loopstart, maar even snel gedoseerd om geen verrassingen te hebben op amper 10 km.
Mooi loopparcours met een stukje over 't gras op een bospad.
De eerste ronde geen drinken genomen, ronde 2 drinken en een stukje appelsien.
Bij het ingaan van mijn 3e ronde hoorde ik de speaker zeggen dat het voor de overwinning zou "spannen tussen Cornelis & Geert".
Even later zag ik Olivier vrij vlot alleen lopen, ik hoopte dus maar dat hij zou winnen.
Toen ik die ronde eindigde zag ik Olli4 in 't publiek staan en vraag ik nog of hij al dan niet gewonnen heeft en loop vrij relax verder.
Emilia's woorden " 't is gedaan" heb ik helaas niet gehoord...
Pas in de derde ronde dat m'n diesel aansloeg, maar met nog 1 ronde in 't gedacht wou ik nog even verstandig wat krachten sparen voor de 4e ronde...
Toen ik die ronde gedaan had, met 'n serieuze versnelling -alles of niets- op het einde; wist Emilia me na de finish te zeggen dat ik een ronde teveel gelopen had... verdorie!
OK, 't was dan maar zo, ik had nog overschot, dus niet getreurd.
Mijn laatste ronde moest wel nog uit de computer gehaald worden, anders zou ik heel wat plaatsen zakken!
De rondetijden: 1e 14'18" als 16e; 2e 14'41" als 17e; 3e 15'02" als 17e (bewust wat 'gespaard') en de overbodige 4e ronde in 14'30".
Einduitslag blijkt 17e te zijn; plaats behouden dus.
Zeker en vast tevreden, op de misrekening van 't lopen, 'k weet niet of ik de 31" op de 15e had kunnen goedmaken, volgend jaar revanche?
Het was nog even wachten op de podiumceremonie.
Hetgeen wij nog niet oefenden, het openen van 'n fles lukte Olivier dus niet...
Als dank voor mijn hulp achteraf kreeg ik m'n doop:
Cu!
Deze editie als deelnemer en zonder schrik! De conditie zit goed, het weer zat mee, even spelenderwijs ons ding doen dus...
De eerste clubgenoot die ik tegenkwam begroette ik hartelijk met de woorden "aha, de winnaar is hier ook zie"... had ik maar naar de bookmakers gebeld ;)).
Na het afhalen van m'n chip en startnummer heb ik samen met Olivier en Gino het fietsparcours verkend, heel blij dat ik dit gedaan had! Zo wist ik iedere put , bocht en kasseistrook liggen.
Kort maar krachtig de stukjes kassei, stroken is overroepen (zeker met Parijs - Roubaix in 't vooruitzicht). Voor Olli4 zou dit opletten worden met 'n vol achterwiel (zie zijn verslag)!
Het enige waar we geen zekerheid van hadden was de windrichting, die kwam van overal; wat aan 't spelen dus.
Na de verkenning het materiaal klaarleggen in de wisselzone en eens op het gras gekomen constateren dat ik plots heel wat last kreeg van hooikoorts...
Snel nog even goeiendag aan clubgenoten Guy & Paul en dan de briefing.
Wakker en alert was ik zeker, maar zò zeker dat ik op de BT6-site gelezen had 5 fietsrondes & 4 looprondes en even niet opgelet dat het er maar 3 ipv. 4 waren....
Voor de start nog even ingezwommen, nog wat dollen met Olli4 die me in 't water duwde; ambiance!
Van bij de start was 't vechten en kloppen in ons baan & dat ligt me echt niet.
Toen de eersten uit het water gingen vertrok ik voor de laatste 100 m.
Echt voluit in 't zwemmen lukt me nog niet, maar ik lig er niet wakker van, liever fris aan het fietsen beginnen!
M'n wissel verliep nagenoeg vlekkeloos en na 800 meter zwemmen begon ik als 28e na 17'56" (incl. wissel) aan het fietsen.
De eerste hectometers had ik enorme last van de hooikoorts, m'n linkerooglid zat niet zoals het hoorde en 't kriebelde dat het geen naam had.
Verstandig gedronken en het parcours afgevlogen.
De eerste ronde afgelegd op 14'47" en als 21e doorgekomen, woehaa!
2e ronde in 14'49" en als 19e, 3e ronde in 14'48" en als 18e, 4e ronde in 14'46" en status quo 18e; de laatste ronde 15'45" (er stond iets meer wind) maar als 17 uit de wisselzone.
Ook deze wissel verliep vlekkeloos.
Snelle loopstart, maar even snel gedoseerd om geen verrassingen te hebben op amper 10 km.
Mooi loopparcours met een stukje over 't gras op een bospad.
De eerste ronde geen drinken genomen, ronde 2 drinken en een stukje appelsien.
Bij het ingaan van mijn 3e ronde hoorde ik de speaker zeggen dat het voor de overwinning zou "spannen tussen Cornelis & Geert".
Even later zag ik Olivier vrij vlot alleen lopen, ik hoopte dus maar dat hij zou winnen.
Toen ik die ronde eindigde zag ik Olli4 in 't publiek staan en vraag ik nog of hij al dan niet gewonnen heeft en loop vrij relax verder.
Emilia's woorden " 't is gedaan" heb ik helaas niet gehoord...
Pas in de derde ronde dat m'n diesel aansloeg, maar met nog 1 ronde in 't gedacht wou ik nog even verstandig wat krachten sparen voor de 4e ronde...
Toen ik die ronde gedaan had, met 'n serieuze versnelling -alles of niets- op het einde; wist Emilia me na de finish te zeggen dat ik een ronde teveel gelopen had... verdorie!
OK, 't was dan maar zo, ik had nog overschot, dus niet getreurd.
Mijn laatste ronde moest wel nog uit de computer gehaald worden, anders zou ik heel wat plaatsen zakken!
De rondetijden: 1e 14'18" als 16e; 2e 14'41" als 17e; 3e 15'02" als 17e (bewust wat 'gespaard') en de overbodige 4e ronde in 14'30".
Einduitslag blijkt 17e te zijn; plaats behouden dus.
Zeker en vast tevreden, op de misrekening van 't lopen, 'k weet niet of ik de 31" op de 15e had kunnen goedmaken, volgend jaar revanche?
Het was nog even wachten op de podiumceremonie.
Hetgeen wij nog niet oefenden, het openen van 'n fles lukte Olivier dus niet...
Als dank voor mijn hulp achteraf kreeg ik m'n doop:
Cu!
zondag 1 juni 2008
lanzarote
Een groot deel van onze clubleden hebben stage op Lanzarote.
Vrijdag jongstleden waren 2 van hen, Tom & Kaat, te horen op Radio 2 Oost-Vlaanderen.
'k Denk dat het kaartje van Lanzarote scheef gewaaid is door die 6 Bft. ;-)
Vrijdag jongstleden waren 2 van hen, Tom & Kaat, te horen op Radio 2 Oost-Vlaanderen.
'k Denk dat het kaartje van Lanzarote scheef gewaaid is door die 6 Bft. ;-)
Abonneren op:
Posts (Atom)